Endosonografi Nedir, Yapım Aşamaları Nelerden Oluşur ve Riskleri Var mıdır?

Endosonografi işlemi endoskopi cihazının uç kısmına yerleştirilecek olan ultrason probu desteği ile mide, yemek borusu, duodenum, kalın bağırsak ve çevresinde bulunan dokuların incelenmesine olanak sağlar.

Endosonografi Nedir, Neden Yapılır?

Endoskopi işlemleri sindirim sisteminde var olan sorunları incelemeye olanak sağlayan bir tekniktir. Esnek bir alet yardımı ile yapılır. Ultrasonografi de yüksek düzeyde frekansa sahip ses dalgaları ile dalak, böbrek, pankreas, safra kesesi ve karaciğer gibi organlardan görüntü almaya olanak sağlayan bir uygulamadır. Endosonografi işlemi endoskopi cihazının uç kısmına yerleştirilecek olan ultrason probu desteği ile mide, yemek borusu, duodenum, kalın bağırsak ve çevresinde bulunan dokuların incelenmesine olanak sağlar. Endosonografi işlemleri oldukça gelişmiş bir araştırma biçimidir. Çalışma teknikleri ve görüntü alma açılarına bağlı olarak üç tane farklı endosonografi aleti kullanımı yapılır. Bu aletler mini prob, lineer ve radialdir. Yapılan işlem ile sindirim sistemindeki tubüler yapı ve mukoza kolaylıkla değerlendirilir ve girişimsel işlemler de yapılan uygulamalar içinde yer alır. Klasik olan kolonoskopi, gastoskopi, rektoskopi, sigmoidoskopi uygulamaları sindirim sistemlerinin sadece iç yüzeylerinin görüntülenmesini sağlar. Endosonografi ise organların duvar kısımlarında tümörler hakkında da fikir vermektedir. Endosonografi işlemleri sayesinde rektum, mide ve yemek borusu kanseri tarzında patolojilerde kanserli hücrelerin derin bölgelere doğru yayılımları, çevresindeki organlardaki tutulumu gözlenir. Ayrıca bu bölgelerden biyopsi yapılma olanağı da bulunmaktadır.

Endosonografi Çekimi Nasıl Yapılır?

 Endossonografi işlemi üst sindirim bölgesinden yapılacaksa kesinlikle 8 saat açlık gerekir. Yapılacak olan işle esnasında sıvı belirlenmesi ya da kitle belirlenmesi yapılacaksa iğne yardımı ile biyopsi yapılır ve bundan kaynaklı kanama meydana gelebilir. Kanama meydana gelebileceğinden dolayı aspirin tarzı kan sulandırıcı ilaçlar kullanılıyorsa uygulamadan 7 gün önce bırakılmalıdır. Endosonografi işlemine başlamadan önce hastaya risklerin açıklanmış olduğu bir form imzalatılır. Uygulamanın tamamı hastansın uyutulması ile yapılır. endosonografi işlemi esnasında nabız, kan ve tansiyon düzeylerini monitorize etmek için hasta kişilerin vücutlarına elektrodlar yapıştırılır. Uygulamayı yapan doktor monitör yardımı ile sindirim sisteminin içinin görüntülerini detaylı şekilde izler. Farklı bir monitörden de ultrasonografi görüntüleri takip edilmektedir. İğne ile biyopsi yapılıp yapılmayacağına göre uygulamanın tamamı 30 ila 90 dakika içinde tamamlanır. Sindirim sistemi içine endosonografi esnasında hava verilir. Bundan kaynaklı olarak hastada gegirme, gaz sıkışması ve baskı hissi meydana gelir. İşlemlerin bitmesinden sonra 1 saat kadar hasta dinlenme odasına alınır. Dinlenme süresi içinde ve sonrasında aşırı kusma, mide bulantısı, baş ağrısı, ateş ve titreme olursa mutlaka uzaman hekime başvurmak gerekir.

Endosonografi Çekimi İşleminin Riskleri Nelerdir?

Yapılacak olan bu işlemin her daim tecrübeli uzman hekimler tarafından yapılması gerekir. İşlem esnasında iğne biyopsi işlemi ya da sıvı çekme işlemleri yapılmazsa meydana gelebilecek olan komplikasyonlar standart endoskopi girişimleri ile aynıdır. İşlemlerden sonra deri yüzeyinde döküntüler, kusma ve bulantı tarzında sorunlar meydana gelebilmektedir. Endosonografi uygulaması sonrasında nadir şekilde de olsa biyopsi alma işlemleri ya da sıvı boşaltma işlemlerine bağlı bağırsak delinmesi sorunu ile enfeksiyon meydana gelebilir. Endosonografi işlemi pankreas için uygulanacaksa işlemden kaynaklı olarak pankreatit meydana gelebilmektedir. Bu uygulama her hastanede yapılmayabilir. Kamu hastanelerinin de bazılarında yapılmaktadır.

İşlemlerden önce uzman hekim hastasına yapılacak olan tüm işlemler ile alakalı olarak ve nasıl yapılacağı konusunda detay verir. Hastanın da bu görüşmede aklına takılan tüm soruları uzman hekime sorarak kendini aydınlatması gerekmektedir. Bu sayede hasta ile uzman hekim uyumu sağlanır ve başarı oranı yükselir.